قرار بود برخورد های خوبی با هم داشته باشیم.
تا تابستون آینده که برادرهاش میان ایران و سالگرد فوت مادرش هم هست قرار شد حالا که زیر یک سقفیم هم با هم درست صحبت کنیم هم درست برخورد کنیم. اون همیشه میگه دوست دارم بعد جدایی مثل دو تا دوست باشیم با هم. مشکلات مون رو به هم بگیم.
مد نظرش هم اینه که تا همون تابستون کار پیدا کنه و استقلال مالی داشته باشه و بعد جدا شه.
منم گفتم اگه قرار باشه بعد از جدایی دوست باشیم الان هم باید دوست باشیم دیگه. الان هم باید در گفتار و رفتار دوستانه برخورد کنیم باید درک متقابل داشته باشیم. نمیشه الان لج بازی کنی بعد بخوای دوست باشی. ضمنا هیچ تضمینی وجود نداره بعد ازجدایی بجز موضوع مرتبط با پسرمون موضوع مشکل یا دغدغه مشترک داشته باشیم. من مسئول تصمیم گیری های تو نیستم برده تو هم نیستم. همین الان مگه چقدر دوستانه با من رفتار می‌کنی که انتظار ارتباط دوستانه بعد از جدایی داری؟
البته تو این مدت کم رفتارم خوب بوده خودش چند بار اعتراف کرده که تو خیلی خوبی. من لیاقت تو رو ندارم . البته به نظرم کسی که میگه من لیاقت تو رو ندارم غیر مستقیم بانگ جدایی میزنه.
اون هم رفتار بدی با من نداشته رفتارش خوب بوده با این تفاوت که در رفتار کن محبت هم بود ولی در رفتار اون نیست.
منتظر رسیدن تابستون هستم و اینکه به شدت مشتاقم کار پیدا کنه .