هیچ وقت نمی دونیم این آخرین باری هست که فلان کار رو می کنیم .
هیچ وقت نمی‌دونستم ۲۴ ۲۵ سال پیش آخرین بازی هست که تو کوچه با دوستان فوتبال بازی میکنم
هیچ وقت نمی‌دونستم
این آخرین باری هست که سوار دوچرخه ام میشم
این آخرین باری هست که فلان دوستم رو میبینم
این آخرین باری بود که تو جمع دوستان شلم بازی می کردم.
این آخرین باری بود که پدر بزرگم رو میبینم مادر بزرگم رو میبینم
این آخرین باری بود که ....
دوستان هر کدوم یک گوشه از این دنیا هستن. سه نفر آلمان دو نفر آمریکا سه نفر کانادا یکی سوئد دو استرالیا. کسانی که بهترین خاطرات زندگی من رو در ۷ سال زندگی در دوران دانشگاه برام ساختن الان هیچ کدوم هیچ کدوم ایران نیستن . با اختلاف بهترین دوران زندگی من بود. نه ام اسی بود نه مشکلاتی که برام پیش اومد بعدش.
دور هم می نشستیم تا صبح سرگرم بودیم. درس هم می خوندیم . چقدر خوب بود . واقعا حسرت میخورم . یاد اون ایام بخیر . کاش میشد یکیار چهار نفرمون دور هم جمع می‌شدیم فارغ از عالم هستی همون خر بازی های دوران دانشگاه رو تکرار می کردیم .
امروز دلم هوای ۲۰ سال پیش رو کرده اون موقع که بزرگترین دغدغه مون درس بود پروژه بود . و چقدر رفاقت های زیبایی داشتیم چقدر خوش بودیم.
الان در بهترین حالت تماس از طریق اپلیکشن ها هست اگر زمان هامون با هم جور باشه اگر هر دو اون ساعت خالی باشیم.