هههههههههههههیییی

                           

خدایا چی کار کنم.شدم مثل این آدمای بد قول.عشقم از دستم ناراحت.درکش می کنم می دونم چه حسی داره.خدابا می دونی من کسی بودم که سوم دبیرستان معدلم ۲۰ بود.تو دبیرستان همه با من رقابت کردن خدایا من کسی بودم که مدرسه ی خوب نمی رفتم و دانشگاه سراسری قبول شدم خدایا کمکم کن خودمو پیدا کنم.چی شدم<انگیزم و کجا گذاشتم.خدایا من خودمو گم کردم.وگرنه اون کسایی که عاشقشونم می خوان که من قبول شم و بخونم.خدایا کمکم کن خودم و باور کنم کمکم کن خودم و پیدا کنم. دیگه خجالت می کشم به پیشیم بگم می خونم.دیگه روم نمی شه بش چیزی بگم.خدایا همش توجیه می کنم.می دونم باید دلیلشو تو وجود خودم ببرم بالا .من خیلی تو زندگی انگیزه دارم باید محرکم شن.تا تو دانشگاه دیدم یکی از من بالاتره شل شدم.بقیه سر جاشون موندن.خدایا حالا سر این پیشیم از دستم ناراحت.خدایا کمکم کن.خدایا می خوام خودمو پیدا کنم.خدایا تعهد دادن و عمل نکردن آدم و چوپان دروغگو می کنه من و واسه پیشیم اینجوری نکن.پیشی دوست دارم.به خدا زندگیمی.دنیامی.الان ناراحتی اشک تو چشام.بغض تو گلوم.دوست دارم.فقط فکر نکن اگه نخوندم حرف تو واسم ارزش نداره نه باید خودمو پیدا کنم.مادر جون گفت مشاور حتما کمکت می کنه.گفت کم کم راه میوفتی.پیشی عاشقتم.جونم به جونت بسته.ههههیییی من از روی سادگی حرفام و به همه می زدم وقتی یکی بم تیکه می نداخت که نخون و اینا نمی خوندم.اما می خوام قبول شم می خوان همه بگن دیدی این پیشی بود که اومد و وادارش کرد بخونه.کاش پیشم بودی پیشی کاش کنارم بودی.