باز هم کنایه

چند شب پیش بخاطر کنایه هایی که بهم زد سیلی خورد. البته اون موقع هم گفتم علت سیلی صرفا کنایه نبود بلکه خشم جمع شده من هم بود.

امروز هم دو سه بار بهم با کنایه حرف زد.

البته که بهم گفتم با کنایه صحبت نکن. توجیه کرد.

چند لحظه بعد بازم با کنایه حرف زد. بازم گفتم با کنایه صحبت نکن. باز دلیل آورد. گفتم یعنی اگه منم با دلیل کنایه بزنم خوبه؟ هیچی نگفت.

اینبار که چند بار با کنایه حرف زد خشم نداشتم. فقط بهش یادآوری کردم که کنایه زدی.

نمیدونم چرا واقعا دوست ندارم  زندگی مثل سابق باشه. همین که تنش نباشه برام کافیه.

فکر می کنم این زندگی پایدار نخواهد بود. پسرمون بزرگ شه زندگی تموم میشه.

امروز بعد از چند روز شایدم ماه تو پیام بهم گفت دوست دارم. ولی اصلا تاثیری روم نداشت. باورم نمیشه برام مهم نیست. نمی دونم چرا.

ولی واقعا اهمیت نداره واسم. حس می کنم میخواد بازم گولم بزنه. حس می کنم این دوست دارم  از ته دل نیست.

منم اصلا نمی تونم بهش بگم دوست دارم. خیلی بهش گفتم اما اون دوست دارم های از ته دلش رو به یکی دیگه می گفت.

خلاصه اینکه شرایط کم تنش هست. بحث کم پیش میاد. اختلاف هم چنان هست. پسرمون خدا رو شکر در شرایط خوبی هست. 4.5 سالش شده هنوز خیلی مفاهیم رو متوجه نمیشه. کاردرمانی و گفتار درمانی منظم میریم. امیدوارم شرایطش بهتر و بهتر بشه.

ذهنم به سمت مینا هم میره. نه اینکه تو خیالات برم و خودم رو با اون تصور کنم. یا امیدی برای رسیدن بهش داشته باشم. ولی هر روز عکسش رو میبینم. بهم آرامش میده. امیدوارم خوشبخت باشه. مینا دختر خیلی خوبی بود. هنوز خیلی بهش احساس دارم. حتی می دونم احتمالا  اونم داره. اما منطق و عقل چیز دیگه ای میگه. نمی خوام دوباره درگیرش کنم. بهش قبلا گفتم ازدواج کن. اعتماد کن به اونی که فکر می کنی صادق هست.