ماموریت

من جمعه هفته گذشته مجبور شدم یه ماموریت فوری برم کرمان

قلقلک شدم  و یه عکس از خیابون استوری کردم.

مینا پیام داد کرمانی؟

گفتم آره.

گفت کجایی گفتم کجا هستم.

می دونستم مینا هم کرمان هست. کلا دوست نداشتم برم این مأموریت رو. ولی مجبور بودم.  خلاصه کلی با مینا چت کردم. از اینکه چی شد که من اون رو رها کردم و اون چکار می کنه و ...

گفت از یکی خوشش اومده و باهاش در ارتباط هست. من خوشحال شدم اون بعد از ۱۲ سال بالاخره تونست به یکی علاقه مند بشه.

واقعا دختر دوست داشتنی و زیبایی هست. یکم از گذشته گفتیم. اون از خواستگار هاش می گفت که بخاطر عدم اعتماد به پسرا رد می کرد. بهش گفتم به این یکی اعتماد کن. یکم راهنماییش کردم.

دیدارمون مشکلی رو حل نمی‌کرد برای همین نه من نه اون پیشنهادی برای ملاقات بعد از ۱۲ سال ندادیم. به هر حال منم متاهل هستم و متعهد به تاهلم. اما مینا عشق اول من بود فراموش شدنی نیست هرچند یه زمان خیلی کمرنگ شده بود. بعضی وقت ها میگم ازدواجمون خیلی احساسی بود و بیشتر احساس از طرف همسرم بود ولی عشقی در کار نبود. شاید مینا تنها کسی بوده که عشق رو باهاش تجربه کردم .

بگذریم.

از کرمان برگشتم و سرما خوردم. از یکشنبه تا چهار شنبه قرنطینه بودم و تمام علائم سرماخوردگی رو پیدا کردم. تست کرونا دادم و امروز جوابش منفی شد. پسرم رو ۷ روزه ندیدم چند بار تصویر فقط.

الانم خونه تنهام . جالبه همسرم خیلی رغبتی به برگشتن نداره. میگه یا فردا یا پس فردا میام اونم تحت فشار مامانش هست وگرنه همونم نمیومد. وقتی این رفتار رو می بینم کلا ناامید میشم. وقتی من تصویری زنگ میزنم دو دقیقه ای میخواد خداحافظی کنه. میگم  صبر کن میخوام ببینمتون هر دو تاتون رو.

خب باید متوجه این چراغ سبز ها باشه.

من حس می کنم مشاوره ای که داره برای شخصیت خودش انجام میده برای زندگی ما خوب نباشه. 

رفتار بدی باهاش نداشتم اما اون برخوردش خوب نیست .سرد هست.